Daar kan ik wel uren over mee praten, maar dat ga ik jullie niet aandoen. Belangrijker is dat ik, na vele pogingen, eindelijk weer eens een stukje tekst voor op de frontpage had, maar ik dan weer zo dom was dat ik mijn tekst niet had opgeslagen voor dat ik mijn pagina weg klikte. Zucht.... -.-'
Weer een les geleerd en dan ook meteen de tweede: als ik iets achter de rug heb wat interessant is dat ik dat meteen moet opschrijven, want zo heb je een paar rustige weken en zo heb je ineens alles vol gepland.
Dat laatste was nu bij mij het geval, maar saai? Echt niet!
Deze RM'er heeft namelijk weer wat bijgeleerd over Eerste Hulp Bij Ongelukken bij paarden. Beter gezegd: Paarden EHBO!
Paarden EHBO? Heb je dat ook nog?
Dat was de eerste vraag die ik kreeg toen ik het aanmeldingsformulier bij ons op de manege in de kantine zag hangen.
Even overleg gehad met mijn instructie, ouders en agenda, maar toen had ik mezelf direct opgegeven. Ik ben een persoon die graag alles over paarden leert en dit kende ik nog niet. Daarnaast is EHBO altijd handig, al hoop je het nooit te hoeven gebruiken natuurlijk.
De EHBO cursus was op twee dinsdagavonden in september. Er kwam een gespecialiseerde dierenarts lesgeven in de theorie, maar ook in de praktijk.
Ik stond echt te popelen om daar aan te beginnen.
Na een week wachten was het dan zo ver. Ik had twee avonden daarvoor nog een mail gehad met de tijd en hoeveel deelnemers er zouden zijn. In de mail waren dat er acht, maar op de avond zelf waren er uiteindelijk 16 mensen gekomen. Het was een gezellige groep en toen de dierenarts haar spullen klaar had gezet en de tafels goed stonden, gingen we eindelijk van start.
Eerst kregen we te horen wat ze allemaal ging behandelen. We kregen allemaal een informatieboekje mee die we na de cursus nog konden doorlezen als we daar behoefte aan hadden.
De eerste uitleg die we kregen was dat we niet gingen leren hoe een paard gereanimeerd wordt. De reden daarvoor is dat het te moeilijk is en je er ingewikkelde apparaten voor moet gebruiken. Negen van de tien keer is het bij het paard te laat om het naar deze wereld terug te halen.
Gelukkig leerden we ook dingen die we wel zelf konden uitvoeren.
Zo leerden we wat de juiste hartslag van het paard is. Wisten jullie bijvoorbeeld dat de hartslag tussen de 8 en 14 keer per minuut ligt?
Daarnaast kregen we ook de tip om bij twijfel te temperaturen. Die moet rond de 37,4 - 38 graden liggen als ze niet gewerkt hebben. Wanneer ze zware arbeid hebben verricht mag dit maximaal 40 graden zijn.
Daarnaast leerden we waarom sommige vaccinaties nuttig zijn, zoals Tetanus. Ik was er al zeker van voor ik deze cursus deed, maar nu weet ik 100% zeker dat wanneer ik een eigen paard zou hebben, ik hem altijd tegen tetanus zou inenten. Wat een rotziekte is dat zeg!
Ook leerde ik dat een paard een bloedneus kan hebben. Wanneer het bloed uit één gat komt en langzaam stroomt, is er verder niets aan de hand. Eventueel zou je dat kunnen koelen, maar pas wanneer het hard en uit twee neusgaten begint te stromen, is het raadzaam de dierenarts er bij te halen.
Had ik trouwens al verteld dat dit geen cursus is voor iemand met een zwakke maag?
Om die reden laat ik daar geen plaatjes of filmpjes van zien. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf ook een paar keer heb weggekeken hoor. Zelfs na wat afleveringen van dokter pol, zijn er dingen waar ik nog steeds niet tegen kan.:+
Daarnaast leerden we nog hoe je eventueel een paard uit de sloot kan halen.
Nooit in je ééntje en bel altijd meteen de dierenarts en/of de brandweer om je te helpen wanneer je het zelf ziet gebeuren.
Zorg dat er iemand extra komt die een longeerlijn meeneemt zodat je die als leidtouw kan gebruiken.
Wanneer het paard uit de sloot is, kan je hem het best droog stappen en blijven controleren op de temperatuur, maar voorkomen is altijd beter dan genezen. Mijn advies is om regelmatig je weiland te controleren en als het mag proberen de sloot door middel van draad van het weiland te scheiden.
Na dit verhaal waren we te moe om nog meer informatie in ons op te nemen, maar dat maakte niets uit, want het was tijd voor de praktijk.
We mochten zelf gaan ervaren hoe een hartslag klinkt en hoe we naar het paard moeten kijken als we denken dat het zich niet lekker voelt.
We hadden drie paarden uitgekozen als proefpersoon en we gingen aan de slag.
Voor het eerst in mijn leven, althans dat ik me herinner, heb ik een stethoscoop in mijn handen gehad en er mee naar de hartslag geluisterd.
Ik moet eerlijk bekennen: een mooier en rustgevender geluid is er niet!
Als ik er te lang naar zou luisteren, zou ik zo in slaap gevallen zijn, haha.
Ook hadden we geleerd om de 'pols' bij een paard te voelen, maar dat is nog best lastig. Vooral als je een oefenpaard hebt dat vaak slikt.
Het is mij niet gelukt, maar oefening baart kunst toch?
Nadat we allemaal even mochten oefenen was de avond alweer voorbij. De dierenarts legde nog uit wat er die week aan bod zou komen en daar werden we nog enthousiaster van. We gingen dan namelijk leren hoe we verbanden bij paarden moesten gebruiken! Uiteindelijk was het toch echt weer tijd om terug naar huis te gaan en keek ik oprecht uit naar de tweede avond waar ik jullie volgende week meer over ga vertellen!
Groetjes jasirlover