vervolg
Bram lag op de grond en probeerde weer normaal te ademen.
“Hoe heb je het voor elkaar gekregen door in dat water te vallen?” vroeg Kim die bezorgd toekeek. “Jij kent als geen ander hoe gevaarlijk die rivier is.”
“Ik.. Ik weet het niet,” bracht hij er vermoeid uit. Hij krabbelde overeind en keek om zich heen. “De paarden waren zo onrustig dat ik ging kijken wat er aan de hand was. Toen dacht ik iemand aan de andere kant van de rivier te zien wegrennen. Zonder er bij na te denken rende ik erop af, maar dat zal ik me wel verbeeld hebben, want toen ik daar was, was hij al weg. Ik wilde me net omdraaien toen ik iets zag schitteren in het water. Mijn nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ik het beter wilde bekijken en daardoor verloor ik mijn evenwicht,” legde Bram uit terwijl hij zijn natte haren voor zijn ogen weghaalde. “Maar als ik niet in de rivier was gevallen, had ik dit niet gevonden,” voegde hij eraan toe en stak zijn hand uit die er behoorlijk geschaafd uitzag. Met trillende vingers opende hij zijn hand en liet ons een gouden munt zien. De vier meiden deden als één persoon een stap van ongeloof achteruit.
“Denk je dat het de munt is die we zoeken?” vroeg Sue terughoudend.
“Ik weet het niet,” gaf Bram toe. “Daarvoor moet ik het boek erbij halen.”
Ik ging dichter bij Bram staan en pakte de munt op om hem beter te bekijken.
“Het ziet eruit als een normale munt,” zei ik teleurgesteld toen ik de munt aan Bram teruggaf.
Bram grinnikte.
“Wat had je dan verwacht?” vroeg hij vriendelijk. “Dat hij ineens alle kleuren van de regenboog zou krijgen als wij hem vasthielden?”
Ik wist dat hij het niet kwaad bedoelde, maar toch bracht hij me in verlegenheid. Ik was niet in staat om iets terug te kunnen zeggen om niet dom over te komen. Bram had het gelukkig ook in de gaten.
“Kom, laten we teruggaan naar huis. Ik heb het koud!” veranderde hij toen van onderwerp en was de eerste die richting de boomhut ging lopen. De meiden liepen als hondjes achter hem aan. Zelf bleef ik nog bij de oever van de rivier staan en keek naar de horizon. Daar stonden de hoogste bergen die ik ooit gezien had. De toppen waren bedekt met sneeuw en een paar waren in een mistbank verstopt. Verder was er niets anders te zien dan gras en rotsen. Of toch wel?
Ik kneep mijn ogen samen en tuurde naar de groep rotsen die het dichtst bij stonden. Zag ik het goed? Bewoog daar iets of iemand? Ik probeerde er achter te komen of ik niet gek aan het worden was. Een hele tijd bleef ik daar staan en pas toen ik er zeker van was, draaide ik me om en liep terug naar de boomhut. De paarden waren weer rustig geworden en een paar keken op toen ik langs liep. In gedachten verzonken ging ik tegen de boomstam zitten en mijn blik bleef op de paarden rusten.
Op naar hoofdstuk drie!
Keuze 1: Tess kan terugkeren naar huis en vind daar iets over de paardenwereld van Bram en de vier meiden.
Keuze 2: Tess besluit op onderzoek te gaan en komt iemand tegen die verdacht veel van de munt afweet.
Keuze 3: De volle maan komt op en de paarden laten voor het eerst hun krachten aan de vijf en Tess zien. Daarnaast wordt er een kampvuur gemaakt en verteld Bram hoe de wereld is ontstaan waarin zij nu leven.
